20110127


ve gitti..
onca çaba, onca acı ve sonundabitti... umuyorum huzur bulmuşsundur...
giden mi acı çeker kalan mı,kalanmış anladım... bilmiyoruz çünkü o tarafı..ama kaldığımızda ne yaşayacağımızı ...
herşeyin anlamsızlığı bir kere daha yüzüme geldi çarptı.. ne için bu çaba ne için..kendi yarattığımız saçmalıklar...
ayrılık ölüme eş değer tutuluyor ya,hani bir nebze haklılık payı var ama ölümü ne ile tanımlayabiliriz ki... bir daha görüşememek,orada ne halde olduğunu bilememek,korkuyor mudur diye düşünmek insanı çıldırtır ya,nasıl dayanır ki..biz neyse de hele bir anne...
dua etmem küçüklüğümden beri,oysa küçükken dua ederdim herşey yolunda gitsin,sınavdan iyi alayım diye çocukluk işte.bir gün dua etmeden de herşeyin iyi gidebileceğini düşündüm o günden sonra da dua etmiyorum. şimdi vicdan azabı çekiyorum,senin için dua edeceğim dedim ama etmedim... biliyorum saçma, değişmeyecekti sonuç ama olsun o zaman onu demeyecektim...
umarım artık huzurlusundur...

No comments: